ÇİKOLATA TADINDA ÖYKÜLER

Ne yazacağımı bilmesem de, yazma kabiliyetimin olmadığını düşünsem de düşünceler beynimi tırmalıyor, yoruyor, acıtıyor... Ve ben bu düşüncelerden ancak ve ancak yazarak kurtulabileceğimi düşünüyorum. bu kadar zor olsun istemezdim! Hatta bu kadar zor olacağını tahmin de etmiyordum! Bir insanın hayatımda olmasına nasıl bu kadar alışabilirim, nasıl olur da bu denli bağlanabilirim... En önemlisi, en canımı yakanı ve en enteresan olanı da nasıl olur da böyle inanırım ayrılmayacağımıza... Yanlızım... Artık tek başımayım. Özgürüm. Kulağa hoş geliyor!... Çevremdeki insanların da -benim adıma düşündüklerinde- çoook hoşlarına gidiyor. İyi oldu iyi diyorlar :) Ben? Benim ne düşündüğümün\ hissettiğimin\ çektiğimin\ istediğimin pek de bir önemi yok aslında. Ne benim adıma alınan kararlarda, Ne benim hakkımda yapılan yorumlarda-tartışmalarda vs. vs.... Ya sonra? Levent yüksel'in şarkısındaki gibi, tam olarak o şarkı hatta: "Ne yaparım senden sonra? acımadan geçer yıllar, zamanla yanlızlık b...

Yorgundu; geç uyandığı,genelini tembellikle geçirdiği,ufak tefek ev işleri yaptığı,beğenip beğenmediğine karar veremediği farklı bir film izlediği cumartesi gününün gecesinde. Anlam veremediği bir yalnızlık hissi vardı.Sessiz,basık,soğuk,kararsız bir geceydi.Camdan baktığında gökyüzünün,havanın,sokakların,kepenkleri inmiş dükkanların,bomboş parkın,diğer evlerde yaşayan insanların da kendisi gibi huzursuz,keyifsiz,bıkmış olduğu hissine kapıldı.Yağan yağmur sokak lambasının ağlayışıydı sanki;insanların gözleri dolduğu zamanlardaki bulanık görüşü gibiydi sokak lambasının ışığı puslu,duygulu. Kaldırımlar yalnızdı o cumartesi gecesinde;her zaman rastlanır bir durum değildi bu.Evlerin ışıkları loştu. Apartman sessizdi olması beklenenden (bundan şikayetçi değildi kesinlikle). Özlüyordu;geçmişi,saflığı,aklı beş karış havadalığı,şimdi anımsadığında kolay olan geçmişteki zor zamanlarını,eski günahsız tecrübesiz arkadaşlarını özlüyordu o gece. Her geçen gün sorunlarının büyümesi,ciddiyetinin artm...

Yazdığım nacizane öykü denemelerini paylaşmak istedim. Ben çikolataya bayılırım, yanında da kahve (şöyle misss gibi kokan sade türk kahvesi) benim tercihimdir. oooh değmeyin keyfime :) Artık sizler okurken öyküleri yanında ne isterseniz;bir kadeh şarap, güzel bir şarkı, ya da kışın süper gider kestane, sıcacık bir fincan bitki çayı ve belki biraz bisküvi, dumanı üstünde bir kase çorba da olur aslında (mevsim kış olunca çorba kat kat değerleniyor bende)... (Benim liste uzaar gider :) Yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum!